Samen op Missie naar Albanië

Samen op missie naar Albanië, wat een reis!

We zijn iedereen die op welke manier dan ook heeft gesteund ontzettend dankbaar. Voor de donaties, de lieve berichtjes, de gebeden en de betrokkenheid. Zonder jullie was dit project nooit mogelijk geweest. ❤️❤️❤️

Dag 1 - Op weg naar Albanië

Het avontuur begon al vroeg: om 10.00 uur verzamelde de groep zich bij de kerk. Met koffers, rugzakken én een vleugje gezonde spanning namen we afscheid van familie en vrienden. De auto’s werden gestart en de reis richting vliegveld Weeze begon.

Onderweg zorgde een file bij Amersfoort voor wat extra spanning, maar gelukkig kwamen we rond 14.00 uur netjes aan op Weeze. Daar zwaaiden we de chauffeurs uit en konden we zelf op pad. Tot onze opluchting ging de security verrassend soepel, zodat er tijd overbleef om nog even te wachten en rond te kijken.

Om 16.00 uur mochten we eindelijk boarden. Met een busje werden we naar het vliegtuig gebracht, en na een kleine vertraging stegen we rond 17.15 uur op. De vlucht verliep rustig en voorspoedig: precies genoeg tijd om alvast wat voorpret te hebben over wat ons in Albanië te wachten stond.

Twee uur later landden we in Tirana. Meteen bij het uitstappen voelde iedereen de warme avondlucht en viel het op dat het in Albanië veel sneller donker wordt. Na de paspoortcontrole stonden Alfred (contactpersoon van de missie) en zijn vrouw al klaar om ons welkom te heten.

Eenmaal in het busje stopten we bij een restaurant, waar de tafels vol stonden met typisch Albanese gerechten. Van verrassende smaken tot overvloedige schalen: de eerste kennismaking met de Albanese keuken was meteen een feest.

Daarna vervolgden we de rit naar Shkodër, waar ons hotel op ons wachtte. Tegen middernacht kwamen we moe maar voldaan aan. Iedereen dook snel zijn bed in – met in het achterhoofd één gedachte: morgen begint het avontuur pas echt! 🌍✈️🇦🇱

Dag 2 – Een warm welkom

Om half 9 verzamelde de groep zich voor het ontbijt. De een fris en fruitig, de ander nog half in slaapstand, maar allemaal nieuwsgierig naar de dag. Het buffet bleek een vrolijke mix van Albanees en Europees: verse tomaat, knapperige komkommer en zachte geitenkaas, maar ook chocoladecroissants en een eitje. Een stevig begin van de dag dus!

Tijdens het ontbijt ontmoetten we ook de mensen uit de groep die al eerder naar Albanië vanwege vakantie waren gegaan. Daarna stapten we in de auto’s, op weg naar het kindertehuis. Onderweg leerden we al snel dat het Albanese verkeer nogal chaotisch is. Verkeersregels zijn meer suggesties dan verplichtingen.

Bij aankomst bij het kindertehuis stonden de kinderen ons al op te wachten. De medewerkers stelden zichzelf voor en gaven ons een rondleiding door het gebouw. Daarna gingen we in groepjes uiteen om aan de slag te gaan.

Sommigen doken de winkels in om klusspullen of materialen voor kinderactiviteiten te halen. Anderen pakten bezem en doek en begonnen alvast met het schoonmaken van de kamers. We startten met vier kamers: twee op de meidenafdeling en twee bij de jongens. Niet overal was airco, en met 38 graden buiten voelde het af en toe alsof we in een sauna stonden te werken. Toch ging het werk vrolijk door. Er werden plafonds gewit, kamers geschrobd en voorbereidingen getroffen voor de komende dagen.

Rond half 5 keerden we bezweet maar voldaan terug naar het hotel. Even douchen, omkleden en dan samen eten. Daarna kreeg iedereen de vrijheid om zijn eigen plan te trekken, de een koos voor wat ontspanning, de ander voor een klein avondavontuur.

Een dag vol eerste indrukken, nieuwe ontmoetingen en héél veel warmte, letterlijk én figuurlijk. ☀️❤️🇦🇱

Dag 3 – Zondag in Shkodër🇦🇱❤️

De dag begon weer gezellig met een gezamenlijk ontbijt. Dit keer een lopend buffet. De meesten hadden een betere nacht achter de rug dan de eerste, wat erg fijn was.

Na het ontbijt gingen we met z’n allen naar de kerk. Onderweg naar de kerk verbaasden wij ons weer over hoeveel afval er overal op straat ligt. Eenmaal in de kerk aangekomen volgden we een dienst in het Albanees. Best een uitdaging, maar gelukkig hadden de mensen van de kerk speciaal voor ons een samenvatting van de preek in het Engels gemaakt. Ook het zingen in het Albanees was even wennen, maar tegen het einde van de dienst zong de groep dapper mee.

Na de dienst was er vrije tijd en trok iedereen zijn eigen plan. Sommigen kozen voor een lunch in de stad, anderen wilden het liefst meteen verkoeling zoeken in het water. Dat liep alleen iets anders dan gedacht… Een groepje dacht een goed plekje gevonden te hebben om te zwemmen, maar eenmaal aangekomen bleek de plek vol afval te liggen en tot onze schrik stonden er varkens in het water. Dat leek ons toch niet zo’n fris idee om daar tussen te gaan dobberen, dus hup, de auto in! Gelukkig vonden ze het prachtige meer van Shkodër (Skadarsko Jezoro), waar wél heerlijk gezwommen kon worden.

Een andere deel van de groep koos voor een free-walk tour door de stad. Met een gids op pad en aan het eind zelf bepalen wat de tour je waard was. Tijdens de wandeling kwamen er allerlei leuke weetjes voorbij. Zo noemen de Albanezen hun land zelf Shqipëri, en voelen ze zich vooral verbonden door hun land, niet perse door hun geloof. Het is dan ook helemaal niet gek als een moslim en een christen met elkaar trouwen. Ook grappig: het waren de Nederlanders die de fiets naar Shkodër brachten en inmiddels zijn er net zoveel fietsen in deze stad als in Amsterdam!

Aan het begin van de avond kwam de hele groep weer samen in een restaurant. Er werd heerlijk gegeten en veel nagepraat over de dag. Daarna trokken de meesten snel richting de hotelkamer, want morgen gaat de wekker vroeg. Er staat namelijk werk te wachten in het kindertehuis!⛪️☀️❤️

Dag 4 – Klussen met kwasten🇦🇱❤️

Zoals gewoonlijk begon de dag weer met het ontbijt. Tussen de broodjes en de koffie door werd het plan van de dag doorgenomen: wat moest er gebeuren, wie pakt wat op, enzovoort. Iedereen luisterde aandachtig, althans, zo leek het, want stiekem dacht de een vooral aan koffie, en de ander aan hoe warm het alweer zou worden vandaag.

Daarna verdeelde de groep zich om naar het kindertehuis te gaan. Sommigen gingen sportief te voet, anderen namen plaats in het busje. Nou ja… busje. Met een beetje creatieve indeling veranderde het 9-persoonsbusje namelijk in een 13-persoonsbusje. Vijf mensen op de achterbank en eentje in de kofferbak, het kan allemaal in Albanië.

Eenmaal aangekomen werd er vol enthousiasme gestart met de werkzaamheden. Zo enthousiast zelfs, dat er op een gegeven moment geen bouwmateriaal meer was en er een kleine pauze met lege handen ontstond. Gelukkig werd dat snel opgelost en kon er geplamuurd, gesaust en geverfd worden. Plafonds kregen een frisse laag wit en muren werden gewit, zodat hier binnenkort een kleurtje of een muurschildering op kan worden gemaakt.

Na een dag hard werken keerde iedereen terug naar het hotel. Douchen, omkleden, en vooral proberen de verfspetters van armen en benen te krijgen. Niet alles ging eraf, maar ach, een verfspetter hier en daar is eigenlijk gewoon een teken van een productieve dag. Ook arriveerde er nog een vrijwilliger uit Nederland die de aankomende dagen ook mee zal klussen.

’s Avonds schoof de groep weer gezellig aan tafel voor het diner. Moe maar voldaan. Daarna op tijd naar bed, want morgen staat er nóg meer verf en klusplezier op het programma.🎨🔨🤍

Isabeau is vanochtend alleen op pad gegaan om spullen te verzamelen hierbij haar verhaal:

Een bijzondere ochtend

Vanochtend ging ik op pad met de coördinator van het tienerhuis en de coördinator van de Roma-school. Onze eerste stop was de school. Daar wilde de coördinator me graag laten zien wat ze allemaal doen. Ze vertelde dat de kinderen er komen om de basis te leren: hoe je met bestek eet, jezelf wast, maar ook om te leren over het geloof. Aan de tekeningen op de muur herkende ik meteen de verhalen uit de Bijbel.

We waren eigenlijk op zoek naar de bokskussens die vanuit Nederland waren opgestuurd, maar helaas konden we die niet vinden. Wel raakte ik onder de indruk van de vele gedoneerde spullen. Het was hartverwarmend om te zien hoe ze daarmee de kinderen en hun families ondersteunen.

In de auto spraken we verder over de Roma-gemeenschap. De coördinator gaat vaak bij hen langs, soms wel drie keer per week. Er zijn twee kampen: één met 27 families en één met ongeveer 30. Ze vertelde dat kinderen daar soms al vanaf hun dertiende trouwen. Daarna keren ze meestal niet meer terug naar school. Voor ons is dat bijna niet voor te stellen. Meisjes geloven vaak dat het goed is om zoveel mogelijk kinderen te krijgen, ook vanuit de gedachte dat dit hen meer geld oplevert.

Sommige dingen blijven een mysterie. Zo weten ze niet goed wat er gebeurt wanneer iemand overlijdt. Ze denken dat de lichamen in het kanaal belanden, of dat ze in de bergen worden achtergelaten. En sommigen geloven zelfs dat ze misschien worden opgegeten. Het klinkt bijna ongelooflijk, maar het laat zien hoeveel geheimen en onduidelijkheden er nog zijn rondom hun tradities.

Het gesprek verschoof daarna naar geloof. De coördinatoren vertelden dat ze zelf uit verschillende kerken komen. Toch ervaren ze daarin geen strijd, want er is één ding dat hen verbindt: alles doen uit liefde voor God. Ze benadrukten dat we elkaars geloof niet altijd hoeven te begrijpen, maar dat dit nooit een reden mag zijn voor ruzie of onbegrip. Het raakte me diep. Het waren ontroerende gesprekken – een ochtend om nooit te vergeten.

Na al die indrukken moesten we toch weer terug naar het werk. Eerst naar de bouwmarkt voor een stofzuiger: het kindertehuis heeft er zelf geen, dus het is handig dat wij er een meenemen en die daar achterlaten. Daarna door naar de kluswinkel. Dat werkt hier heel anders dan in Nederland. Alles gaat via de balie: onze Nederlandse lijst moest ik vertalen naar het Albanees, en met wat aanwijzen en de paar woordjes die ik had geleerd, kwamen we een heel eind.

Er waren ook wat verrassingen. Verfrollers verkopen ze bijvoorbeeld niet los, alleen met houder. Toen ik vroeg om een roerstokje, wees de verkoper naar buiten en zei lachend: “Je kunt toch gewoon een takje breken?” Uiteindelijk koos ik de juiste kleuren en kon het verf worden gemengd.

Daarna reden we terug naar de groep. Terwijl de spullen werden uitgeladen, keek ik even om me heen. Het dagelijkse leven ging gewoon door: kinderen speelden op straat, mensen liepen met boodschappentassen, een hond lag loom in de zon. Alles leek zo gewoon, maar mijn gedachten dwaalden nog steeds af naar de Roma-school, de gezinnen in de kampen, en de verhalen die ik had gehoord.

Die ochtend voelde als een spiegel: het liet me zien hoe verschillend werelden kunnen zijn, maar ook hoe universeel geloof, liefde en zorg voor elkaar zijn. Ik voelde me dankbaar dat ik hier mag zijn en een klein stukje mee mag lopen in het werk dat hier gedaan wordt.

Morgen staat er weer iets nieuws te wachten, maar dit moment neem ik mee – een herinnering die me eraan herinnert waarom ik hier ben.

Dag 5 - Verf, verf en nog meer verf🇦🇱❤️

Vandaag was de dag van verf. Vooral veel wit, maar er werd ook al voorzichtig begonnen met wat vrolijke kleurtjes. Daarnaar werd er ook begonnen aan een muurschildering wat de kinderen super interessant vonden. Ondertussen werden er nieuwe lampen opgehangen en werd de elektriciteit netjes weggewerkt, zodat alles er strak en veilig uitziet. Zelfs de airco’s kregen hun eigen keurig aangesloten kabels.

Maar er werd niet alleen geklust. Een deel van de groep organiseerde kinderactiviteiten in het tehuis. Het thema van de dag: Noach. Eerst luisterden de kinderen aandachtig naar het bijbelverhaal, en daarna gingen ze aan de slag met een creatieve knutsel. Met tong uit de mond en serieuze blik werden de dieren en de ark in elkaar geknutseld. Prachtig om te zien hoe geconcentreerd ze bezig waren.

’s Middags verraste het tehuis ons met een heerlijke lunch: rijst met lam en frisse salades. Superlief, en precies wat we nodig hadden om weer energie te krijgen voor de tweede ronde klussen.

Aan het eind van de middag, na liters zweet en met verfspetters op benen en armen, was iedereen wel toe aan wat afkoeling. Dus: hup, de auto in, Shkodër uit. Onderweg kwamen we van alles tegen; paarden, geiten, schapen en koeien die rustig over de weg slenterden. Uiteindelijk vonden we een fijne plek om te zwemmen en konden we ook de laatste verf van onze huid schrobben.

Daarna nog gezellig met elkaar eten, en toen hophop richting bed. Klaar om morgen weer met frisse energie en misschien nog een paar kwaststreken verder te gaan! 🎨☀️🐑

Dag 6 – Muren vol verhalen 🇦🇱❤️

De dag begon met een bemoedigend appje: “You have never really lived, until you have done something for someone who can never repay you.” Een prachtig motto om in gedachten te houden terwijl we weer op pad gingen.

Bij het ontbijt wachtte ons een verrassing: pasta voor op brood! Dat hadden we nog niet eerder gezien. Sommigen keken wat verbaasd, anderen waren meteen fan. En gelukkig, tot grote opluchting van de koffieliefhebbers, was er ook snel koffie.

Vandaag stond de damesverdieping op de planning. Daar konden we écht even doorpakken. Sommige kamers bleken een flinke uitdaging: muren met gaten, stukken verf die spontaan loslieten, soms zelfs tijdens het verven! Toch gaf niemand het op, en stap voor stap werden de kamers mooier. De groep begon steeds meer een geoliede machine te worden, en zelfs de kinderen hielpen enthousiast mee met klussen. Het resultaat mocht er zijn: sommige kamers zijn al bijna af!

Ondertussen waren er weer kinderactiviteiten. Het thema van vandaag was het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Daarna werd er flessenvoetbal gespeeld, waarbij de kinderen volop plezier hadden.

Er kwamen vandaag ook mooie leveringen binnen: nieuwe matrassen, kussens, gordijnen en beddengoed.

Op de jongensafdeling werden oude verflagen van de muren gehaald, zodat daar later weer opgebouwd kan worden. En Marijke ging verder met de muurschildering, die nu al prachtig begint te worden.

Aan het eind van de middag konden we trots terugkijken: het gebouw begint echt vorm te krijgen en alles komt langzaam samen.

De dag werd feestelijk afgesloten bij de kerk, waar gemeenteleden een typisch Albanese maaltijd voor ons hadden bereid. In de tuin aten we samen met hen. Een warme avond vol gezelligheid, lekker eten en mooie ontmoetingen 🎨⛪️❤️.

Dag 7 – Bergen, bootjes en bibberende duiken🇦🇱❤️

Vandaag stond in het teken van ontspanning. Het ontbijt was vroeg, maar dat had een goede reden: we gingen op avontuur naar het prachtige Komani Lake.

De dag begon met een busrit van zo’n twee uur. Al snel merkten we dat de wegen in Albanië niet altijd even comfortabel zijn: gaten in de weg, lange stukken zonder asfalt, steile afgronden en heel wat gehobbel. Toch maakte het uitzicht veel goed, indrukwekkende bergen en groene heuvels.

Daarna stapten we over op de boot. Een uur lang voeren we door helderblauw water, langs indrukwekkende rotsformaties en steile bergwanden. Het voelde alsof we midden in een ansichtkaart terecht waren gekomen.

Eenmaal aangekomen bij onze bestemming doken we in de relaxmodus: strandbedjes, zon en even niks hoeven. Althans… tot de eerste mensen het water in gingen. Want dat frisse duikje bleek écht fris: ijskoud bergwater met een stevige stroming! Toch lieten velen zich lachend meevoeren door de stroom, al kwamen sommigen met kippenvel weer naar de kant.

Na een heerlijke lunch en nog wat meer ontspanning keerden we terug. Terwijl wij genoten van bergen en bootjes, waren er twee harde werkers achtergebleven in het kindertehuis. Zij verfden de hele dag door, geholpen door enthousiaste kinderen die trots hun eigen kamers een lik verf gaven.

’s Avonds kwamen we weer samen. Met z’n allen pizza eten. De perfecte afsluiting van een dag vol avontuur én ontspanning. 🍕⛰️🚤

Dag 8 – Gasolina, gordijnen en afscheid🇦🇱❤️

Na de relaxdag van gisteren was het vandaag weer tijd om de handen uit de mouwen te steken. Met frisse energie trokken we naar het kindertehuis. De meidenkamers zijn inmiddels bijna klaar: de laatste lampen werden opgehangen en Marijke ging verder met haar muurschildering, die steeds mooier en kleurrijker wordt.

Dus was het tijd om de jongensafdeling aan te pakken. Twee kamers waren eerder deze week al aangepakt, dus daar werd vandaag niet zoveel aan gedaan. Met de rest van de kamers kon vandaag begonnen worden met het afsteken van de muren, plamuren en ontvetten. Kortom: de volle klus-modus aan. De sfeer zat er goed in: terwijl het stof rondvloog, galmden liedjes als Baila da Gasolina door de gangen. Zelfs de Albanese kinderen zingen al vrolijk mee!

Ook gingen we nog even stoepkrijten met de kinderen. Helaas was de stoepkrijt er al snel af vanwege de enige regenbui van de dag.

Na de lunch namen we afscheid van Hilbrand, Janneke, Eline en Harry. Vier toppers die zich de hele week hard hebben ingezet voor het tehuis. Hun werk heeft een enorme indruk achtergelaten en we zullen ze missen. We hopen dat ze een goede reis mogen hebben en vannacht veilig thuis mogen aankomen!

Daarna pakte de rest de kwasten en rollers weer op. Er werd volop geprimed en geverfd en ook het afsteken van de muren was nog niet klaar. Ondertussen gingen ook de gordijnen niet onopgemerkt voorbij: rails werden opgehangen en de stoffen klaargelegd om netjes genaaid te worden.

’s Middags was er nog een kleine logistieke uitdaging: een deel van de groep moet voor één nacht verhuizen naar een ander hotel. Even puzzelen, maar ook dat kwam weer goed.

De avond bracht vrijheid: iedereen koos zijn eigen weg. De één zocht gezelligheid, de ander juist rust. En zo eindigde een dag vol werk, muziek en een vleugje afscheid.🧹✈️🎵

Dag 9 – Strandpret en stoere klussers🇦🇱❤️

Ook vanochtend ging de wekker weer vroeg. Na een nacht in twee verschillende hotels schoof de hele groep gelukkig weer gezellig samen aan het ontbijt. Een broodje hier, een kop koffie daar, en hup op naar het kindertehuis!

Daar stond al een grote bus stond klaar. Vandaag mochten de kinderen uit het tehuis samen met een paar van ons een dagje naar het strand! Voor hen een bijzonder uitje, want dit doen ze normaal maar één keer per jaar.

Zoals dat gaat in Albanië, was er vooraf niet heel strak gepland hoe de dag eruit zou zien. Dus daar stonden we dan, met dertig kinderen, personeel dat ook niet precies wist wat de bedoeling was, en een hoop enthousiasme. Uiteindelijk kwam alles goed en belandden we op het strand. En dát was genieten! Er werden zandkastelen gebouwd, kinderen spetterden in het water en de energie spatte er vanaf. Na afloop schoof iedereen aan voor pizza, de perfecte afsluiter van een geslaagde dag.

Ondertussen werd er in het tehuis hard doorgewerkt door de achterblijvers. Muren werden afgestoken, gestuct en geverfd. Ook werden de bestelde kasten en nachtkastjes geleverd.

Aan het eind van de middag werd er opnieuw afscheid genomen. Dit keer van Amber, Dorien en Sake. Drie harde werkers die zich volop hebben ingezet en waar we ontzettend dankbaar voor zijn. We zwaaiden ze uit met een goed gevoel en de wens voor een veilige reis terug.

Gelukkig staat er alweer nieuwe energie klaar: vier frisse toppers zijn onderweg naar Shkodër en zullen vannacht arriveren. Klaar om het werk weer met ons verder op te pakken!

Dag 10 – Rust, verrassingen en een zonsondergang🇦🇱❤️

Na alle drukte van de afgelopen dagen mocht de wekker vanochtend wat later staan. Voor sommigen heel welkom, want een deel van de groep kwam gisteravond nog laat vanuit Nederland aan en anderen waren nog op stap geweest. Het uitrustmomentje was dus dik verdiend.

Bij het ontbijt was de groep voor week 2 compleet en dat voelde meteen gezellig en vertrouwd. Daarna trok iedereen zijn eigen plan. De een zocht de kerk op, een ander bezocht het fotomuseum, sommigen ontdekten een stadje langs het water en er waren er die als échte Nederlanders de fiets pakten om de omgeving te verkennen. Zo kreeg iedereen op zijn eigen manier even rust en ruimte.

En toen, midden op de dag, gebeurde er iets onverwachts: ineens stond Jan Theunis bij het hotel! Niemand had dit zien aankomen en de verrassing was dan ook groot. Hij blijft de komende week en gaat meehelpen met klussen.

’s Avonds trok bijna iedereen eropuit richting het fort van Shkodër. De klim omhoog was steil en pittig, maar het uitzicht maakte álles goed: een adembenemend panorama over de stad en de omliggende bergen. Terwijl de zon langzaam onderging, genoten we samen van een zelf meegebrachte picknick. Een sfeervolle afsluiting van een rustige, verrassende zondag. 🌄🥖🧀

Dag 11 – Knikkertegels, spijkerpoepen en gordijnen🇦🇱❤️

Vanochtend reed het busje weer vrolijk richting het kindertehuis. Daar aangekomen was het meteen een drukte van belang: de nieuw bestelde bedden werden al uitgeladen. Nog even wachten en dan kunnen ze op hun plek gezet worden, weer een grote stap vooruit!

Alfred wist ook nog niks van de komst van Jan Theunis. Dus Alfreds gezicht toen hij Jan Theunis ineens zag staan was goud waard.

Daarna ging de groep aan de slag. De nieuwkomers kregen een rondleiding door alles wat al gedaan was en konden daarna meteen meeklussen. Dirk beet het spits af met straten: de knikkertegels moesten gelegd worden en kapotte stukken van het plein werden aangepakt. Ondertussen klonk overal het geluid van plamuren, primen en verven. De bekende klusroutine die steeds sneller en soepeler gaat.

Ook werd er gestart met de muurschildering op de jongensafdeling met het thema Savanne. Deze ziet er nu al prachtig uit!

Maar er was natuurlijk ook tijd voor de kinderen. Vandaag stonden er oud-Hollandse spelletjes op het programma. Spijkerpoepen zorgde voor grote hilariteit en gegiechel, terwijl knikkeren met de net gelegde tegels al snel fanatiek gespeeld werd. Ook werd er een waterspel gespeeld waar de kinderen helemaal in op gingen.

’s Middags werd er op de meidenafdeling gestart met het plaatsen van de gordijnen. De meisjes waren er zó blij mee dat ze bijna ontroerd waren. Natuurlijk wilden ze ook zelf helpen met ophangen!

Aan het eind van de middag kon iedereen trots terugkijken op weer een flinke dag werk.

's Avonds ging een groot deel van de groep gezellig buiten de stad eten. En nu op tijd naar bed voor weer een nieuwe klusdag!🔩🎨🗻

Dag 12 – Proefindelingen en een huiselijk tintje🇦🇱❤️

Vanochtend ging de wekker weer vroeg: tijd om te klussen! Er lag een duidelijk plan klaar. Drie kamers moesten nog geschuurd, geprimed en gewit worden, een aantal hoeken kreeg de laatste lik groen verf en er werd een start gemaakt met de gangen. In de gangen was het erg gezellig. Liederen werden gezongen wat vrolijk door het tehuis galmde!

Het tempo zat er goed in. De groep weet inmiddels precies hoe de rollen verdeeld zijn.

Ondertussen ging een klein groepje op pad met een missie: het uitzoeken van meubels voor de chillrooms. Dit stond hoog op het wensenlijstje van het tehuis en met succes! Ze vonden prachtige banken, kasten en kleden die morgen geleverd zullen worden. Ook werd er geshopt voor klokken en andere spulletjes om de kamers een huiselijk gevoel te geven.

Tussendoor werden we verrast met een heerlijke lunch die de mensen van het tehuis zelf hadden klaargemaakt: soep, aardappels, vlees en een toetje van cake met marmelade. Het smaakte supergoed en gaf ons precies de energie die nodig was om de middag door te komen.

’s Middags werd er geëxperimenteerd met een proefindeling van de slaapkamers. De nieuwe bedden en kasten werden even neergezet om te zien hoe de kamers eruit zouden kunnen komen te zien. Daarbij werd ook besloten dat er in elke kamer een klein hoekje komt waar de kinderen een boekje kunnen lezen of hun spulletjes kunnen bewaren. Een mooie manier om hen te leren omgaan met hun eigen plek en spullen.

Aan het eind van de dag keek iedereen tevreden terug op wat er gedaan was. Er werd alvast overlegd wie morgen welke taak oppakt, zodat er weer met volle vaart verder gewerkt kan worden.

’s Avonds ging ieder zijn eigen weg. Sommigen kozen voor rust, anderen voor gezelligheid. Een mooie balans na weer een productieve dag!🛏📚🔨

Dag 13 – Witten, wassen en wiebelende schaapjes🇦🇱❤️

Vanochtend wist iedereen meteen wat er te doen stond. Zonder aarzelen ging de groep in volle vaart aan de slag. De laatste twee slaapkamers werden gewit en kregen hun groene hoeken en daarmee was het schilderwerk in álle slaapkamers eindelijk af! Wat een heerlijk gevoel. Ramen en vloeren werden gelijk schoongemaakt.

Op de jongensafdeling werd ondertussen de gang aangepakt. Omdat er op de gang een lambrisering komt, hoeft alleen de bovenste helft wit. ’s Middags kon al gestart worden met de onderste helft, die een mooie taupe kleur krijgt. Praktisch ook, want de oliebasis maakt de muur makkelijk schoon te houden. Op de meidenafdeling stond schuren van de gang op de planning. Een flinke klus, maar ook daar kon later op de dag al de kwast door de gangen gehaald worden.

De muurschildering op de jongensafdeling is bijna af. En niet alleen wij vinden hem prachtig. Ook de kinderen zijn er dol op en blijven er steeds vol bewondering naar kijken.

Voor de kinderen stond vanochtend ook weer een activiteit klaar. Dit keer met het thema Jezus is de goede herder. Het verhaal van het verloren schaap werd eerst verteld en daarna mochten de kinderen zelf een schaap knutselen. Dankzij splitpennen konden de schaapjes bewegen. Een groot succes! Vol concentratie werkten de kinderen aan hun schapen en het resultaat was geweldig om te zien.

Intussen werd op de jongensafdeling kamers ingericht met de nieuwe bedden en kasten. De jongens slapen de komende nachten even ergens anders, zodat hun kamers helemaal netjes klaargemaakt kunnen worden. Ook de nieuwe kasten, kleden en banken voor de chillrooms werden geleverd. Beneden werden ondertussen alle gekochte spullen uitgezocht en gesorteerd: kussens, moltons, speelgoed en nog veel meer, zodat morgen alles direct een plekje kan krijgen.

Tussendoor werden we weer verwend met een heerlijke maaltijd en later nog een ijsje!

De plannen voor morgen zijn al helemaal duidelijk. De kinderen zijn dan een dagje weg, waardoor wij volop de tijd hebben om alles in te richten. Als alles meezit, hopen we morgen het grootste deel af te ronden. Hier hebben we dan ook erg veel zin in!🐑🔨🍦

Dag 14 – De laatste loodjes🇦🇱❤️

Vandaag stond helemaal in het teken van afronding! Omdat de kinderen een dagje weg waren, konden wij vol gas aan de slag. De gangen kregen als eerste aandacht. Met bijna de hele groep in de weer met rollers en kwasten was het schilderwerk vlak na de lunch al klaar.

Ondertussen werden de slaapkamers ingericht. Matrassen naar binnen tillen, bedden opmaken, vloerkleden neerleggen, plankjes ophangen en voor de allerlaatste keer alles schoonmaken. De kamers vinden wij er prachtig uitzien!

Ook de chillrooms kregen hun finishing touch. Tv’s werden opgehangen, banken en kasten op hun plek gezet en de muurschilderingen kregen de laatste streken. Het resultaat: gezellige ruimtes waar de kinderen straks heerlijk kunnen relaxen.

Tussen de bedrijvigheid door werden we verwend met een lekkere lunch uit het tehuis. Dit keer pasta. Precies wat we nodig hadden om weer op kracht te komen. Daarna volgde nog een minder glamoureus klusje: de vloeren in de gangen schoonmaken. Op handen en knieën werd er geschrobd tot alles blinkend schoon was. Geen favoriet werkje, maar het resultaat maakte alles goed.

Aan het eind van de middag kwam hét feestelijke moment: de kamers mochten versierd worden met slingers en ballonnen. De kinderen slapen vannacht nog ergens anders in het tehuis, dus morgen zullen ze pas hun vernieuwde slaapkamers en chillrooms zien. Iedereen kijkt ontzettend uit naar hun reacties. Dat wordt vast een bijzonder moment!

Vanavond sluiten wij als groep af met een traditioneel Albanees diner. Een mooie manier om samen terug te kijken op alle inspanning en vooruit te blikken naar morgen. Tot morgen!🥳🎉❤️

Dag 15 – Feest!🇦🇱❤️

Vandaag stond helemaal in het teken van feest! Maar voordat de festiviteiten konden losbarsten, maakten we eerst een rondje langs de andere tehuizen van Hope for the World in Shkodër. Het schema was strak, dus het werden flitsbezoeken, maar indrukwekkend was het zeker.

We begonnen in het tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking, waar bewoners vanaf hun 15e levensjaar hun hele leven blijven wonen. Daarna bezochten we het baby- en peutertehuis, waar kinderen van 0 tot 5 jaar oud verblijven voordat ze doorstromen naar het tehuis waar wij de afgelopen twee weken gewerkt hebben. Vervolgens stapten we binnen in het familiehuis, waar broers en zussen samen in een huiselijke sfeer opgroeien. Tot slot namen we een kijkje in het tienerhuis, waar jongeren tussen de 16 en 18 jaar wonen. Een indrukwekkende reis door de verschillende fases van het leven in de tehuizen.

En toen was het tijd voor feest! 🥳 Op het plein waren stoelen neergezet en overal hingen ballonnen. De sfeer was feestelijk en verwachtingsvol. Er werden speeches gehouden door Alfred, de burgemeester van Shkodër, de directrice van het tehuis én door Jan Theunis. Allemaal vol lieve woorden, dankbaarheid en waardering.

Daarna kwam hét moment waar iedereen naar had uitgekeken: de opening van de kamers! De kinderen konden niet wachten en renden enthousiast de gangen in. Hun blije gezichten toen ze de kamers weer uit kwamen waren onbetaalbaar. In de chillrooms werd meteen met het speelgoed gespeeld, precies waar we het voor hadden gedaan.

Daarna kreeg ieder kind nog een persoonlijke tas en gymtas met zijn of haar naam erop. Daarin zaten een sportpakje, schoenen, tandenborstel en tandpasta, boekjes, schriften en meer. Op deze manier hebben de kinderen echt hun eigen spulletjes. De kinderen waren dolblij en straalden van trots. Gisteren waren bovendien nog ondergoed, sokken, handdoeken en kleding ingekocht. Dit was hard nodig!

De komende week zullen er nog nieuwe deuren geplaatst worden, waardoor de gangen helemaal af zullen zijn. Een mooie laatste stap.

’s Middags vertrok het grootste deel van de groep richting het vliegveld. De rest zette de puntjes op de i in het tehuis en nam daarna ook afscheid. Zij zullen morgen terugvliegen. En daarmee kwam er een einde aan twee intense, bijzondere en onvergetelijke weken.

Samen op missie naar Albanië, wat een reis!

We zijn iedereen die op welke manier dan ook heeft gesteund ontzettend dankbaar. Voor de donaties, de lieve berichtjes, de gebeden en de betrokkenheid. Zonder jullie was dit project nooit mogelijk geweest. ❤️❤️❤️

Dag verslagen zoals weergegeven op ‘Polarsteps’ https://www.polarsteps.com/LauraBakker15/19467426-samen-op-missie-naar-albanie

Een fotoverslag is te vinden op

https://wsm-new.editor.multiscreensite.com/home/site/54094333/empty-page

Het is zover; de reis gaat nu echt beginnen.

🎒🧳 De laatste voorbereidingen zijn in volle gang! De eerste grote groep vrijwilligers komen er aan! 🥳

De rugzak zit vol, de koffer weegt 7,88 kg (netjes toch? 😇) en we zijn helemaal klaar om op pad te gaan richting 🇦🇱 Albanië!

Nog even en het avontuur kan écht beginnen ✈🚐

In de Agenda is te zien wie wanneer vertrekken en wie wanneer weer terugkomen.

Blijf ons volgen via Polarsteps om elke dag mee te reizen en te zien wat we daar allemaal mogen doen en beleven! ❤

📍 https://www.polarsteps.com/LauraBakker15/19467426-samen-op-missie-naar-albanie

Op naar het kinderhuis❤✈🇦🇱👧🏼👦🏻

Ons reisverslag van het weekend Albanië

Overgenomen uit Kerkvenster maart 2025

De reis ging vrijdag om 01.30 uur van start in Grijpskerk. Na een vlotte autorit en goede vlucht vanaf Weeze, kwamen we om 8.15 uur aan op Tirana Airport. Na het oppikken van de gehuurde bus reden we richting Shkodër, waar we rond 12.00 uur aankwamen bij hotel Floga. Nadat we onze kamers toegewezen kregen en even konden rusten, gingen we de omgeving verkennen. Stukje door de bergen, beekje met een mooie stenen brug en we wilden ook nog wel even richting de kust. Hier hebben we echter een verkeerde afslag genomen, waardoor we ineens voor de grens met Montenegro stonden. We besloten maar terug te gaan. ’s Avonds hadden we bij een restaurant afgesproken voor de kennismaking met Fredi en Prenda Zefi. Ze vertelden ons van alles over Albanië en alle tehuizen en projecten die ze doen in Shkodër. Na het diner was het tijd voor een goede nachtrust, want deze lange dag hakte er toch wel in en voor zaterdag stond er een volle agenda op de planning. Zaterdagochtend kwam Fredi na het ontbijt bij het hotel en begeleidde ons langs alle weeshuizen. We begonnen bij het weeshuis voor de jongste kinderen. Vervolgens gingen we naar het tehuis waar mensen met een handicap wonen. Daarna ging de reis verder naar het weeshuis voor de schoolkinderen. We werden warm ontvangen door de kinderen en de medewerkers. We schrokken wel van de slechte staat van dit gebouw. Hier hebben we veel tijd doorgebracht en in kaart gebracht wat er moet gebeuren om er een fijn en ook veilig weeshuis van te maken. Na een heerlijke lunch gingen we door naar het weeshuis waar de Roma kinderen opgevangen worden. Dit was een vrij nieuw pand en hier werd o.a. ook kleding verstrekt aan de arme gezinnen. 11 Daarna gingen we langs de voedselbank en een meubilair uitgiftepunt. Vervolgens brachten we een bezoek aan een plaatselijke bouwmarkt om te kijken wat er allemaal verkrijgbaar was in Shkodër zelf. Daarna stond het hostel op het programma waar de groep vrijwilligers in de zomer mogelijk zal gaan overnachten. De eigenaar kwam speciaal even langs om het hele gebouw te laten zien. We sloten de dag af met een bezoek aan het opvangtehuis waar kinderen wonen die door omstandigheden niet thuis kunnen zijn. Al met al een lange dag met veel indrukken. Deze avond hebben we gezellig met elkaar gegeten en fijne gesprekken met elkaar gehad. Na weer een goede nacht in het hotel wandelden we zondagochtend naar de kerk waar Fredi ons weer opwachtte. Na een kopje koffie konden we de dienst bijwonen. Dit was een bijzondere ervaring. De rest van de dag konden we in overleg zelf invullen. We besloten een nieuwe poging te doen om de kust te bereiken en deze keer met succes. Aansluitend reden we de bergen in langs zeer primitieve en vervallen woningen en boerderijen, waar het vee ook gewoon over de weg loopt. Echter bleek de weg nog niet voltooid te zijn en konden we niet verder. We zijn omgekeerd en teruggegaan naar het hotel. Ook deze avond hadden we nog een diner met Fredi om af te stemmen wat de bedoeling is, vragen te stellen en ideeën uit te wisselen. Hierna namen we afscheid van elkaar en maakten we ons klaar voor de laatste nacht. Maandag om 7.00 uur reden we weer naar Tirana, waar de bus ongeschonden (viel niet mee) ingeleverd kon worden. Om 11.45 uur vertrok het vliegtuig terug naar Weeze. Aan het begin van de avond waren we uiteindelijk thuis en kunnen we terugkijken op een geslaagde, gezellige reis met erg veel indrukken en een goede impressie van het land en alle werkzaamheden die uitgevoerd moeten worden.

Jan-Theunis, Karin, Yvonne, Jan, Hilbrand, Stefan en Natasja 

"Hoop voor Albanië"

Isabeau schrijft:
We hebben inmiddels al meerdere malen contact gehad met Peter Brugman. Peter woont samen met zijn vrouw Marian in Albanie.
Zij werken voor "Hoop voor Albanië".  Deze stichting is sinds 1991 betrokken bij de hulpverlening en armoedebestrijding in Albanië. Zij werkt vanuit een christelijke levensvisie en draagt dat ook uit in haar werk. Hoop voor Albanië blijft zich inzetten voor de Albanese bevolking aan de rand van de samenleving. Ze zijn uitgezonden als zendeling en helpen ons bij alle vragen en hebben een project voor ons gezocht.

Peter heeft voor ons contact met Alfred Zefi. Samen, met zijn vrouw Prenda, werken ze vanuit ‘Hope for the World’ en zetten ze zich in voor de gemeenschap in Shkodër.

Hier vangen ze ongeveer 65 weeskinderen op in 4 weeshuizen. De bedoeling is dat wij gaan werken in het weeshuis voor schoolgaande kinderen waar ongeveer 40 kinderen wonen. Niet alle kinderen zijn wezen zonder ouders; sommige hebben een moeder die niet voor ze kan zorgen.

Peter heeft aangegeven dat het gebouw een 'Oostblok gevoel' geeft. veel beton en geen huiselijke sfeer. In het gebouw zit een school. Hiervan moet het sanitair aangepakt worden. Daarnaast kunnen we ons richten op de slaapkamers en huiskamers. Hierbij valt dan te denken aan een likje verf en/of nieuwe meubels. Peter gaf aan dat er in de huiskamer een paar tafels, stoelen en een kast met kapotte tv stonden. We kunnen veel doen om het weer huiselijk te maken.

Op het moment dat we er zijn, hebben de kinderen ook nog die 2 week vakantie. Een groepje dat zich richt op het evangelie is zeker welkom om de kinderen te vermaken. We kunnen doormiddel van sport en spel het evangelie vertellen.

Notulen Bijeenkomst ‘Samen op Missie naar Albanië’ Vrijdag 10 Januari 2025

Jan Theunis Zuidema opent met ons deze avond. We kijken eerst naar een filmpje over ‘sharing lunch’. Het filmpje gaat over een jongetje dat geen lunch meeheeft naar school. Hij gaat daarom gauw naar de wc, zodat de anderen het niet doorhebben. Deze hebben het echter wel door en doen allemaal wat in zijn lunchbakje. Als het jongetje terug van de wc komt, is hij verrast en blij dat zijn bakje gevuld is. Na het filmpje leest JanTheunis met ons uit 1 Timotheüs 6 16-19 en gaat met ons voor in gebed.

Na de opening volgt een voorstel ronde, iedereen vertelt even wie hij/zij is en waar hij wegkomt.

Vooraf is er in de app groep al een formulier gedeeld waarop mensen hun gegevens kunnen invullen.

( i.v.m. de vliegtickets)

Voor degene die dit formulier nog niet ontvangen had wordt deze uitgedeeld. Het is van belang dat we zo gauw mogelijk duidelijk hebben wie wanneer meegaat naar Albanië zodat de vliegtickets geregeld kunnen worden. Isabeau en Jan Theunis zullen dit op zich nemen. In de app is een poll aangemaakt waarop men kan aangeven wanneer hij/zij meegaat en hoelang.

Daarna volgt er meer uitleg over het project door Isabeau Kramer.

Toen het idee er lag om op zending te gaan, is Isabeau naar diverse mensen/organisaties brieven gaan schrijven om contact te leggen. Hieruit volgde het contact met Marian en Peter Brugman, een zendelingsechtpaar wat werkzaam is voor Hoop voor Albanië en ook in Albanië woont.

Via Peter zijn we uiteindelijk in contact gekomen met Alfred Zefi. Hij is werkzaam voor Hope for the World en daarvoor werkzaam in een aantal tehuizen in Shkodër, waaronder een tehuis voor schoolgaande kinderen. Hier gaan ongeveer 40 kinderen heen. Het is een tehuis waarin ook een school zit. Het tehuis is nodig aan een opknap beurt toe. Te denken valt aan het opknappen van het sanitair, likje verf op de muren, meubels weer maken/ nieuwe aanschaffen. Daarnaast hebben de kinderen deze weken vakantie en hebben wij aangegeven de kinderen een stukje evangelie mee te willen geven doormiddel van sport/spel activiteiten.

Na de pauze vervolgt Isabeau de avond met de tijdsplanning.

De tijdsplanning gaat over wat er moet gebeuren vanaf nu tot en met Augustus.

Te denken valt aan vliegtickets boeken, bijeenkomsten organiseren, acties opzetten, kerkdienst organiseren ( 18 Mei ), planning/rooster maken voor in Albanië. De tijdsplanning vinden jullie als bijlage bij de notulen.

Ook bespreken we de takenlijst. Wat moet er nou allemaal gebeuren/ geregeld worden om op missie te kunnen. De takenlijst werd uitgedeeld en voor degene die al een bepaalde taak op zich wilde nemen kon zijn naam achter de taak zetten. Dit kan alleen of in een groepje. Niet alle taken konden al ingevuld worden, doordat het 1 soms met het andere samenhangt. Inmiddels is de lijst ook gedeeld in de app, zodat deze door de tijd heen aangevuld kan worden. Daarnaast zal er in Februari een groepje op voorverkenning gaan naar Albanië. Zo kan er gekeken worden hoe de reis is, wat er exact moet gebeuren bij het tehuis, hoe/waar kunnen we aan materiaal komen etc. Hierdoor hopen we de groep goed voorbereid op missie te sturen.

We zijn bijna aan het einde van deze avond en is het moment dat men nog vragen kan stellen.

De volgende vragen komen aan de orde:

-       Is Albanië een duur land? Nee, Albanië is niet een duur land. Er word ook aanbevolen om de inkoop zoveel mogelijk daar te doen mede om de economie daar te helpen.

-       Als tip word er aangegeven dat het slim is om van te voren even te kijken of je ingeënt bent tegen tetanus en of deze nog werkzaam is.

-       Hoe komt het met de financiën? De financiën zullen via de rekening van de diaconie/zending lopen. Hiervan is Yvonne Kloppenburg penningmeester.

-       Els Kramer geeft aan dat een aantal leden van de activiteiten commissie die n.a.v. de verbouw van de kerk in het leven was geroepen, door willen gaan met acties maar dan nu voor de missie naar Albanië. Ze heeft ook al een idee voor een 2e handskleding beurs en vraagt of dit in de kerk gehouden mag worden. Jan Theunis Zuidema geeft aan hierop terug te komen en het mee te nemen naar de kerkenraad.

De eerste bijeenkomst zit er na de vragenronde op. Er is veel besproken en veel punten zullen gaandeweg verder uitgewerkt en duidelijker worden voor iedereen. We hopen op vrijdag 31 Januari weer bij elkaar te komen. Isabeau Kramer bedankt een iedere voor zijn/haar komst en voor wie wil is er nog gelegenheid om samen even wat te drinken.

De volgende vrijwilligersbijeenkomst staat gepland op vrijdag 31 Januari 2025.

Noteer deze datum alvast in uw/jouw agenda.

Diapresentatie tijdens de 1ste vrijwilligersbijeenkomst op 10 januari 2025.